Bu açıdan bakıldığında tanrılar, doğa güçlerini değil, toplumsal işlevleri temsil eden sembolik varlıklardır. İnsan toplumu kendini tanrılar üzerinden örgütlemiş, kamusal birlik ihtiyacını mitolojiye yansıtmıştır.
Tanrılar Birer “Bakan” Olarak Zeus, Başkan; göğün ve düzenin hâkimi, nihai otorite. Athena: Bilgelik ve strateji bakanı. Ares: Savaş bakanı. Demeter: Tarım ve gıda bakanı. Poseidon: Denizler ve ulaşım bakanı. Hades: Yeraltı ve adaletin gölgeli yüzü. Afrodit:Kültür ve toplum bakanı, sevgi ve bağları düzenleyen. Artemis: Orman ve hayvanlar, Hermes: Haberleşme ve ticaret bakanı. Hepaistos: Sanayi bakanı
Bu durum mitolojinin insanın düşüncesi, inancı ve siyasal organizasyon ihtiyacının sembolik ifadesi olduğunun göstergesifir
Burada kritik soru şudur: Bu düzen niçin kurulmuştur?
Amaç, birlik ve beraberlik ruhunun oluşumu olduğunda bu birliğin kamusal yansıması yani toplumun bütününün çıkarı gözetildiğinde, tanrılar (güçler) arası işbölümü, uyum ve düzen yaratmasıdır. Zeus’un otoritesi, Athena’nın bilgelikle, Demeter’in bereketle, Hermes’in ticaretle uyumlu çalışması toplumdaki stikrarı geliştirir ve yürütür..
Toplumsal birliği oluşturan güç odaklarının kendi güçlerini öne çıkartmaları düzenin bozularak dağılmayı getirir.
Mitolojideki tanrı kavgaları, aslında bireysel çıkarın kamusal birlik karşısındaki yıkıcı gücünü sembolize eder.
Yunan mitolojisinde “tanrı” kavramı, gerçekte bir sistem kurgusudur. İnsanın yaşamın her alanına bir sorumlu atayarak düzenin devamını sağlamaya çalışmasıdır.
İlk dönemde doğanın kişileştirilmiş suretleri olan tanrılar toplumun kendi siyasal düzenini yansıtan figürlere evrilmiştir.
Günümüz siyasi idarenin Uluslararası kabul edilmesini sağlayan t baş tanrı Anayasadır. Yasama yargı ve yürütme organlarının ayrı güçleri olarak anayasanın uygulamasıdır.
Bu bağlamda kurulu güçler ayrılığı gücün adil dağılımını ve yaşamasını sağlar. Kamu adına da basın bu işleyişi gözetler ve deneyler.
Bu güç olmadığında ve yasaya uyulmadığında o idarede kaos oluşur. Bu kaos da toplumsal yaşama sirayet eder.
Bu düzen demokratik seçim ile işler. Aksi takdirde demokraside asıl olan bireyler tümü temsil yetkisinde olmadığında bu yönetim demokrasi değil otokrasiye dönüşür.