Çevremdeki insanlardan, özellikle de hanımlardan çok duyduğum ve şaşırdığım bir konu var.
Mesela hanımlar çarşıya gidip bir ürün satın alıyorlar. Sonra gelip anlatıyorlar. Satıcı buna önce 300 lira dedi, sonra 200’e indi. Pazarlık edince de 125 liraya aldım.
Ve bu öyle büyük bir başarı gibi anlatılıyor ki. Ben konunun özetinden şunu anlıyorum: Satıcı beni aldatacaktı, ama ben onu aldattım.
Halbuki satıcı onu kandırmaya çalıştı, ama baktı ki müşteri kaçacak, en azından düşük bir kara satayım diye ürünü verdi. Yani sattığı 75 liralık üründen yine kar etti.
Ne kadar ilginç değil mi?
Toplum olarak sürekli birbirimizi aldatmaya, kazıklamaya çalışmamız bir yana, az aldatılanında bundan kendine bir başarı ve mutluluk payı çıkarması…
Aralarında gerçekten dürüst olan, vicdanlılar yok mu? Elbette var, ama ne yazık ki onlar azınlıkta. Ve benim tüketici olarak o azınlıktakine rastlama oranım son derece düşük.
İşte bu yüzden, ben şahsen esnaftan hiçbir şey almamaya çalışıyorum. Markete gidip, etiketini görüp, en uygun fiyatlıyı almak beni vicdanen daha rahat ettiriyor. Marketler, aldatılma konusunda bizi bir anlamda eşitliyor. Ben de herkes kadar aldatıldım diye düşünüyorsunuz?
Aslına bakarsanız acınacak haldeyiz ve gülüyoruz ağlanacak halimize…
Bir toplumun hemen her kesimi birbirini aldatmaya bu kadar mı meyilli olur?
Sonuçta bu toplumdan sağlam, güvenilir, mutlu insanlar çıkar mı?
